Hun ervaringen:  

'De zeven vaders in de groep zijn in eerste instantie stil, wat stug, afwijzend, boos of argwanend. Maar als blijkt dat wij helemaal niet willen weten wat ze gedaan hebben en hoe ze hun leven weer gaan oppakken, en dat wij vooral vragen naar hun kinderen, wat ze vinden van vader zijn, hoe ze met hun kinderen omgaan en willen omgaan, komen ze los. Hun ogen gaan stralen -echt, niet als cliché- ze vertellen wat ze belangrijk vinden en ze zijn trots op hun kinderen. Er worden veel voorbeelden uitgewisseld. We lopen natuurlijk tegen dingen op in de cursus, want deze vaders zien hun kinderen heel weinig. We passen aan waar nodig. De belangrijkste aanpassing is dat we het vooral hebben over de dingen die ze wél kunnen. De meesten hebben dagelijks telefonisch contact met hun kinderen dus luisteren, complimenten geven en stimuleren kunnen ze in de praktijk brengen. Ook partnersteun is een onderdeel van onze cursus. ‘Bedenk een compliment voor je partner’, kunnen de meesten goed invullen. In de twee bijeenkomsten die we hebben met de mannen en hun partners samen, behandelen we positieve ondersteuning en aansprekende discipline; 'hoe corrigeer ik mijn kind?'. Zo kunnen de vaders meedenken ook al zijn ze niet bij de dagelijkse opvoeding betrokken. Het verloop van elke sessie wordt door ons goed gedocumenteerd en we zullen bij voldoende input vanuit de vaders een effectonderzoek kunnen houden. We laten nog horen wat onze bevindingen zijn.'